Λαπαροσκοπική χειρουργική κηλών
Η λαπαροσκοπική ή μικροεπεμβατική χειρουργική έφερε επανάσταση σε πολλούς τομείς της γενικής χειρουργικής. Από αυτήν την επανάσταση δεν έμεινε ανεπηρέαστη και η χειρουργική των κηλών του κοιλιακού τοιχώματος.
Στην κλασική ανοιχτή χειρουργική των κηλών πρέπει να ανοιχτεί το δέρμα με τομή και η κήλη να κλειστεί με ράμματα και συνηθέστερα με ένα πλέγμα. Σε μικρές κήλες και λεπτούς ασθενείς το τραύμα δεν είναι μεγάλο. Αυτό όμως δεν ισχύει στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, όπου έχουμε ασθενείς υπέρβαρους και κήλες μεγάλες, όπως σε μία τυπική μετεγχειρητική κοιλιοκήλη με μία τομή μήκους 20 και 30 εκατοστών. Αυτοί οι ασθενείς υποβάλλονται ουσιαστικά εκ νέου σε ένα χειρουργείο λαπαροτομίας, με διάνοιξη του κοιλιακού τοιχώματος και έκθεση των οργάνων της κοιλιάς, αλλά και του πλέγματος στο περιβάλλον.
Αντιθέτως, με την μικροεπεμβατική χειρουργική η κήλη διορθώνεται μέσω πολύ μικρών οπών, μισού έως ενός εκατοστού, όπου εισερχόμαστε στην κοιλιά από τα πλάγια, μακριά από την κήλη και με την βοήθεια μιας κάμερας και εργαλείων, επίσης πάχους μερικών χιλιοστών, αποκαθιστούμε την κήλη με ράμματα και ένα πλέγμα διαστάσεων μερικών εκατοστών ή ακόμα και μεγαλύτερο από 20 επί 30 εκατοστά, το οποίο εισάγουμε εντός της κοιλιάς από τις ίδιες μικρές οπές, χωρίς επιπλέον τομές.
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της μικροεπεμβατικής χειρουργικής των κηλών;
Τα πλεονεκτήματα της μικροεπεμβατικής χειρουργικής των κηλών, που
επιβεβαιώνει η ιατρική έρευνα, είναι οι λιγότερες μετεγχειρητικές επιπλοκές και η ταχύτερη ανάρρωση με τα ίδια χαμηλά ποσοστά υποτροπής (επανεμφάνισης) της κήλης σε σχέση με την ανοιχτή χειρουργική. Έτσι έχουμε:
- Λιγότερο πόνο
- Μείωση της επιμόλυνσης του χειρουργικού τραύματος
- Ελαχιστοποίηση του κινδύνου επιμόλυνσης του πλέγματος
- Μικρότερο χρόνο νοσηλείας
- Γρηγορότερη επάνοδο στις καθημερινές δραστηριότητες, την εργασία και την άσκηση
- Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα
Σχεδόν όλοι οι ασθενείς, αλλά κυρίως ασθενείς με υψηλό κίνδυνο
επιμόλυνσης του τραύματος και του πλέγματος ή ασθενείς των οποίων η γενική κατάσταση της υγείας τους ή ο ψυχισμός τους δεν τους επιτρέπει ένα μεγάλο, τραυματικό χειρουργείο, με μεγάλο χρόνο ανάρρωσης, επωφελούνται περισσότερο από τις μικροεπεμβατικές χειρουργικές τεχνικές (Πίνακας 1).
Ποιες είναι οι κύριες μικροεπεμβατικές τεχνικές θεραπείας των κηλών;
Οι κύριες μικροεπεμβατικές τεχνικές θεραπείας των κηλών είναι:
- Η λαπαροσκοπική προπεριτοναϊκής αποκατάσταση βουβωνοκήλης με πλέγμα (TAPP), για βουβωνοκήλη και μηροκήλη, αλλά και κήλη Σπίγκελ, οσφυοκήλη και κήλη του θυρεοειδούς τρήματος.
- Η λαπαροσκοπικής αποκατάσταση κήλης με ενδοπεριτοναϊκό πλέγμα (lap. IPOM), για ομφαλοκήλη, κήλη λευκής γραμμής, μετεγχειρητική κοιλιοκήλη, αλλά και κήλη Σπίγκελ.
- Η εκτεταμένη πλήρως εξωπεριτοναϊκή αποκατάστασης κήλη (eTEP) κυρίως για μετεγχειρητικές κοιλιοκήλες.
Για τις άνω χειρουργικές τεχνικές απαραίτητη προϋπόθεση είναι η υψηλή εξειδίκευση και εμπειρία του χειρουργού πάνω στην προηγμένη χειρουργική των κηλών. Αυτό σημαίνει άριστη γνώση της ανατομίας του κοιλιακού τοιχώματος, αυξημένες δεξιότητες στην λαπαροσκοπική και ελάχιστα επεμβατική χειρουργική, κατοχή των προηγμένων τεχνικών διαχωρισμού των ανατομικών διαμερισμάτων (component separation), αλλά και την ικανότητα του χειρουργού να κρίνει ποια τεχνική είναι κατάλληλη για κάποιον ασθενή και να προσαρμόζει την θεραπεία στον ασθενή και όχι τον ασθενή στην θεραπεία, βάση την αρχή της εξατομικευμένης προσέγγισης (tailored approach). Αυτές τις γνώσεις και δεξιότητες απέκτησε ο Γενικός Χειρουργός Μάριος-Κωνσταντίνος Κόκκαλης (βιογραφικό εδώ) σε Κέντρα Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής και Χειρουργικής Κηλών στην Γερμανία, όπου εκπαιδεύτηκε και εργάστηκε για πολλά χρόνια.